Badanie przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej (ATPO) jest wykonywane w diagnostyce zaburzeń pracy tarczycy. Jego celem jest wykrycie wysokiego poziomu przeciwciał ATPO, które mogą świadczyć o obecności choroby autoimmunologicznej tego narządu.
Przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej są autoprzeciwciałami skierowanymi przeciwko peroksydazie tarczycowej. Ich obecność jest kluczowa w diagnostyce chorób autoimmunologicznych tarczycy, takich jak choroba Hashimoto i choroba Gravesa-Basedowa. Wysoki poziom przeciwciał ATPO występuje u około 90% pacjentów z chorobą Hashimoto i od 60% do 80% pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa.
Badanie ATPO zaleca się w przypadku podejrzenia procesów autoimmunologicznych w gruczole tarczycowym, zarówno przy niedoczynności (choroba Hashimoto), jak i nadczynności tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa). Dodatkowo, jest wskazane u kobiet, które doświadczają trudności z zajściem w ciążę lub występują u nich niepowodzenia położnicze, takie jak poronienia, stan przedrzucawkowy czy przedwczesne porody. Badanie może być również wykonywane w przypadku niepokojących wyników wcześniejszych badań poziomu hormonów tarczycy (TSH, FT3, FT4).
Ostateczna interpretacja wyników badania p/c przeciw peroksydazie tarczycowej (ATPO) powinna być dokonywana przez lekarza, który bierze pod uwagę pełną historię kliniczną pacjenta oraz wyniki innych badań diagnostycznych.
1 dzień roboczy