Badanie immunoglobulina typu M (IgM) ma na celu wykrycie dziedzicznych lub nabytych niedoborów tego przeciwciała, które jest skierowane przeciwko antygenom krwi. Ocena poziomu przeciwciał IgM w przypadku zakażenia pozwala ocenić stopień rozwoju choroby, gdzie podwyższony poziom IgM wskazuje na początkowy okres infekcji.
Przeciwciała IgM stanowią około 5% immunoglobulin surowicy i są pierwszymi przeciwciałami wytwarzanymi w odpowiedzi na czynnik zakaźny. Badanie IgM ma istotne znaczenie diagnostyczne, szczególnie w wykrywaniu dziedzicznych lub nabytych niedoborów IgM oraz w rozpoznaniu makroglobulinemii Waldenstroma. Ponadto, ocena poziomu IgM w surowicy jest przydatna w chorobach zakaźnych do oceny fazy zakażenia, gdzie podwyższony poziom IgM świadczy o wczesnym etapie infekcji.
Wskazania do wykonania badania przeciwciał IgM obejmują wykrywanie dziedzicznych lub nabytych niedoborów IgM oraz diagnozę makroglobulinemii Waldenstroma. Dodatkowo, badanie IgM jest stosowane w chorobach zakaźnych do oceny fazy zakażenia, gdzie podwyższony poziom IgM w surowicy wskazuje na wczesny etap infekcji.
Ostateczną interpretację wyników badania immunoglobulina IgM oraz decyzję o dalszym postępowaniu powinien podjąć lekarz, biorąc pod uwagę pełną historię kliniczną pacjenta.
1 dzień roboczy